Shoes, fire & myself..

Good old times

Een blog is in feite niets meer of minder dan een opstel. Dat heb ik geconcludeerd, dus het zij zo. Ik dacht onmiddelijk aan Kwantum, een boek van een welbekend, goedbedoelend getalenteerder Vlaams schrijver dan mezelf – aan voornoemde omschrijving beantwoorden uiteraard de meeste, zoniet ALLE andere Nederlandstalige auteurs- Herman Brusselmans genaamd. In het boek las ik ooit een fantastich citaat:

‘Ze heeft me leren kakken, pissen en braken. Zonder haar zou ik nooit de 9-jarige jongen zijn die ik nu ben.’ Meester Wim had Danny slechts 6 op 10 gegeven, omdat, volgens hem, ‘de ethiek in dit opstel van een laag peil is dat slechts te vergelijken valt met de immoraliteit van de Franse naturalisten aan het eind van de negentiende eeuw’. Danny had meester Wim kanker toegewenst en inderdaad, twee jaar later overleed de onderwijzer aan beenmergkanker.’

Wie kanker wil, kan kanker krijgen!

Wie ben ik? Vol.1

Wie ben ik? Deze vraag sluimert al enige tijd rond in mijn grijze hersenmassa. Ik zou mezelf omschrijven als een man van weinig daden, want zeg nu zelf; wat is zaliger dan de hele dag in je ondergoed door het huis te slenteren, denkend over de oninteressante dingen des levens? Vorige week had ik zo'n dag: Ik sliep tot een uur of twee in de namiddag, want des ochtends en des middags valt er hier niet veel te beleven... Nadat ik mijnzelve had geledigd in de desbetreffende sanitaire voorziening, slofte ik naar de zetel. Ik zette de tv aan en zapte maar wat tegen de verveling.Ik betrapte mijzelf erop dat ik steeds weer naar de zenders zapte waar de belspelletjes op stonden. "Leuk", dacht ik bij mezelf, laat ik mij eens een namiddag vergapen aan een of andere achterlijke trut die de losers van onze maatschappij probeerde te verleiden om uit een rooster van 9 letters een woord te vormen... Met die 9 letters kon ik die trut perfect beschrijven. Ik besluit wijselijk om hier geen voorbeelden te zetten(trut, koe, slet, kut,...). Ik dommelde in en droomde over een veld vol mooie bloemen, edoch werd die droom snel aan diggelen geslagen daarmede de oude heer des huizes thuiskwam. Ik hief mijzelf uit de zetel en zette mijn tocht verder naar mijn kamer, alwaar ik onderweg nog even stopte om te schijten. Jongens toch, deed dat deugd! Ik spoelde mijn mestafval weg en kwam eindelijk toe aan mijn halte. Ik startte mijn computer op en las vluchtig mijn mails. Niets interessants blijkbaar, enkel een bedrijf die mij aanraadde om mijn fluit te verlengen. "Die is al lang genoeg" dacht ik bij mezelf, dus verwijderde ik deze elektronische reclamefolder. Ik sloot de pc af en ging op mijn bed liggen. Ik moet in slaap gevallen zijn, want toen ik wakker werd, was de dag al om.

Dura Lex Sed Lex

Godverdomme!

Vandaag(14 juni 2007) is een mooie dag, althans het weer. Ik was rustig aan het rondtoeren met mijn tweewielig gemotoriseerd voertuig, tot ik plots tot halt werd aangemaand door 2 afgestorven armpjes der wet. Mijn manier van cruisen beviel hen blijkbaar niet, want ik mocht mijn racemachine op de welbekende curvometer zetten... Tot groot jolijt van mijnentwege, en spijt van hun, reed ik net niet snel genoeg opdat ze mijn 'spel' in beslag zouden kunnen nemen! Ik kon het zien in hun ogen: 'Jammer, weer een die we moeten laten gaan...' Maar zo makkelijk kwam ik er niet van af. Ik moet mijn paard zien te temmen, opdat het wat rustiger te berijden zou zijn, en moet dat gaan bewijzen bij de smurfen... Ik heb ook nog wat repliek gegeven over het feit dat de curvometer VERRE VAN een duidend antwoord kan geven op de snelheid die ik op het tarmak behaal. Ik somde de verschillende bewijzen op die alles tegenspraken wat die 2 nozems mij probeerden wijs te maken, en ze konden blijkbaar geen passend antwoord geven op mijn vragen. Ziezo, dat had ik goed gedaan, ze wisten niet wat zeggen en ik stond met een glimlach op mijn gezicht. Een kleine glimlach weliswaar, want naar mijn mening waren ze al op hun tere teentjes getrapt door een tiener...

Intermezzo

Ik ben ik, ik ben mezelf. Een begenadigd verteller zo blijkt. Aangezien het aantal berichten hier vermeerdert zoals de konijnen zich voortplanten...Of een egocentrische klootzak misschien, maar daar heb ik geen vat op. Ik leid mijn eigen leven, niet dat van een ander. In een wereld waar niets ons nog vreemd is, heb ik toch het recht om mezelf te zijn, nietwaar?

 

de kost!

Hard werk wordt beloond

Aan allen die dit aanbelangt,
De bakker staat 's ochtends vroeg op, om broodjes te bakken, voor de mensen. De slager op zijn beurt, maakt lekkere stukjes vlees zodat wij 's avonds lekkere stukjes vlees kunnen eten, alsmede de jus die daaruit gewonnen wordt. De tuinman werkt op noeste wijze in de tuin, teneinde deze een weeldig aanzien te verschaffen. En de smid slaat vrolijk fluitend op het hete ijzer in zijn gezellige smidse, waar een foto van zijn vrouw en kinderen hem de nodige werklust verschaffen. Zo dragen zij allen hun steentje bij aan onze maatschappij. Maar, beste lezer, er zijn ook mensen, die de hele dag maar een beetje in hun bed blijven liggen stinken! Behalve natuurlijk, als er ergens een feestje gehouden wordt hè, met gratis drank. Want dan rennen zij plotseling om het hardst, om zo snel mogelijk van het geld van de werkman te kunnen profiteren. Deze mensen hebben een slap en leugenachtig karakter. Vaak ook zijn zij niet gespeend van een zeer negatieve uitstraling, alsmede een ongewassen uiterlijk. Over het geheel genomen, maken zij dus een muffe en onhygiënische indruk. Deze mensen noemen wij de werkloze.
Dit gezegd zijnde, wens ik allen een goedenachtrust toe

Conjunctus Viribus

Lectori salutem,
Op mijn levensweg ben ik al veel vrienden tegengekomen, edoch ben ik er ook uit het oog verloren. De Zwangere Man is één van de mensen die onder deze noemer valt. Voor een korte, zeer aangename periode leefde deze man op een tiental meter van mij. We beleefden samen veel mooie momenten. Ik citeer: "In die tijden van dwaasheid beleefden wij vele aangename momenten, zowel op als naast de plank" (het is een insider, o wee als u hem probeert te doorgronden). Dit nutteloze gegeven gezegd zijnde, ga ik gedwee verder met mijn gezwets en gezever, voor de derde maal al deze dag. Ik ben goed bezig, want ja, ik heb ettelijke liters energiedrank tot mij genomen. Die zelfde Zwangere Man heeft mij er dus toe aangezet om een blog -deze blog- te maken, als uitlaatklep, of moment van ontspanning. Ik ben euforisch dat we wederom contact hebben gevonden, want ik moet toegeven, de saga waarin wij 2 de hoofdrol speelden was kort, TE kort. Dus we gaan door, want zo zijn wij, geen opgevers, maar doorzetters!!! Follow your leaders, the game has begun!
Bij deze
mezelf
PS. Zwangere Man, moest u dit bericht ooit lezen, dan hoop ik dat u er net hetzelfde over peinst, want zo'n mooie saga moet toch beter kunnen aflopen dan de abrupte stop die ze al gemaakt heeft...

lucratief recreatief

Beste blogneuroot
Ik wens u een zeer aangename namiddag!
Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen, of beter gezegd, door uw scherm.
Bij deze is dat gebeurd.
Kom kom, we moeten to the point blijven de dag van vandaag, er geen doekjes omwinden, want een wijs man zei ooit eens: 'Time is money', en dat is misschien wel waar! Misschien ook niet maar wie ben ik om daarover te oordelen? Tussen het hard labeur van studeren, onthouden en het inrammen van leerstof in mijn kleine, doch goed functionerende knikker door, heb ik toch nog een klein moment van recreatie gevonden. En met recreatie bedoel ik het opladen van mijn persoonlijke actie-radius, het vernieuwen van energie, het verzetten van de zinnen en het ontladen van opgelopen spanning. Want spanning, dat is er wel, met al die stressende individuen die maar niet genoeg leerstof kunnen opslorpen om hun examens tot een mooi eindresultaat te brengen. Als je eens goed rondkijkt zie je her en der ook wel zo'n herkenbaar iemand. Misschien moet je zelfs niet rondkijken, maar eens voor de spiegel gaan staan. Ziet u, beste lezer, als u eens een poos naar u diepste, innerlijke ik kijkt, komen er toch wel verborgen geheimen voor, die zelfs God niet kent... Maar swat, daar ga ik niet verder over uitwijden, dat is misschien voor een andere keer. Ik zeg misschien, want ik, Jean-Jacques Tapisplein beslis nog altijd welke lettercombinaties, woorden genaamd hier worden weergegeven! En het volgende woord is: Lul! zo dat is er ook weer uit. Een woord is een woord mijn beste.. En met deze woorden vol van wijsheid sluit ik dit kleine maar niet onbelangrijke hoofdstukje uit mijn leven af. Op naar het volgende!!!
Hoogachtend

Jean Louis -snokbaviaan eerste klas- Riebedebie

D-day

Naar aanleiding van de 'ahum' overwinning van Lijst Dedecker afgelopen zondag, besluit ik maar eens een politieke kwestie onder handen te nemen. Want ja, beste lezer, ik wil ook wel eens intelectueel overkomen!
Vandaag is Jean-Marie De Decker jarig. Hij werd geboren in Nieuwpoort in 1952. Naar ik uit goede bron vernomen heb, heeft deze man thuis geen sanitaire voorziening om zijn dagelijkse behoefte in te droppen. Dat is er wel aan te zien, overal waar hij komt begint hij te kakken. Andere apen, die ik verder vernoem als politici die met hem in debat gaan moeten vroegtijdig afkloppen. Daarover heeft hij vorig jaar een boek geschreven: 'Rechts op u raap'. Tot mijn grote spijt zal zijn meerwaardigheidscomplex enkel toenemen nu zijn partij een stevige overwinning binnenhaalde zondag laatsleden.
Bij de verkiezingen van 10 juni zorgde Jean-Marie Dedecker voor een politieke stunt. Hij behaalde met zijn nieuwe partij meteen vijf Kamerzetels. "Dit is goed voor de democratie", zegt professor Bart Maddens van de KU Leuven. "Lijst Dedecker kan het Vlaams Belang van de toekomst worden." Jean marie, de boerenlul die hij is, moet gedacht hebben, verdorie, dat heb ik weer goed gedaan. Maar, beste lezer, stel uzelf de vraag: "Wat heeft het Vlaams Belang de laatste tijd nog goed gedaan?". Zo, ik heb mijn mening mogen ventilleren. En onthoudt, als u geen mening heeft, volgt dan die van uw leider!!
Ik groet u, onderdanen,

Snokbaviaan

Er was eens...

...Een blog. Jawel beste -voor mij onbekende- mensen, mijn blog is geboren! Uit enkele marveleuze ideeën met onze goede vriend, De enige echte Zwangere Man, is deze blog ontstaan! Raar toch, dat een mens tijdens de o zo lastige tijd van studeren en examens voorbereiden zich kan inlaten met een hoop nutteloze teksten op het wereldwijde web te plaatsen, in de hoop dat deze door een enkeling, een simpele ziel gelezen worden... Maar toch, om de verveling tegen te gaan typ ik ijverig verder. Het is alsof de woorden vanzelf op mijn scherm verschijnen, alsof mijn hersenen mijn vingers niet meer onder controle hebben. En ik filosofeer wat met de Zwangere Man over allerlei onderwerpen, en over dit, en over dat, en over zus, en over zo. En we filosoferen, en filosoferen, en ik raak in vervoering door de prachtige chansons die uit mijn luidsprekers vloeien... En dan kom ik uit mijn trance, en besluit ik mijn allereerste blogbericht uit mijn toch al bewogen leven af te sluiten met een paar mooie woorden: Tot de volgende!!!!